Mascha ten Bruggencate kijkt terug, maar ook vooruit
AlgemeenHEILOO - Op 8 juli werd Mascha ten Bruggencate geïnstalleerd als burgemeester van Heiloo. Nu 2022 in zicht komt kijkt ze terug op een bewogen halfjaar, waarin de bewegingsvrijheid beperkt was. De grauwe sluier van corona, helaas kunnen we er niet omheen. Maar de burgermoeder blijkt eens te meer positief ingesteld en kijkt vooral naar de dingen die wél kunnen.
Bijna een half jaar burgemeesterschap en een verhuizing naar Heiloo. Het lijkt allemaal als vanzelf gegaan. “Persoonlijk is het heel goed bevallen om hier naartoe te verhuizen,” vertelt Ten Bruggencate. “Er zijn mensen die vragen of het niet een hele verandering is. Maar het is eigenlijk heel lekker. Half september zijn we verhuisd en het is gewoon heerlijk om in een dorp te wonen en een tuin te hebben. Ik kom ook weer allerlei oud-klasgenoten tegen.” Dat Heiloo nog een écht dorp is ondervindt ze zelfs in haar eigen straat. “Een buurman die zegt dat we zijn grasmaaier mogen lenen. Dat zijn nog routines waar we aan moeten wennen.”
In juli vertelde Ten Bruggencate dat ze veel wilde wandelen en fietsen om mensen te ontmoeten. Ook daar ondervindt ze helaas de beperkingen van deze tijd. “In het begin is het heel erg wennen. Dan merk je wel dat veel door corona moeilijker is geworden. We hebben een tijd gehad dat we meer naar buiten konden en dat ik bij mensen op bezoek kon. Dat is veel fijner dan nu met alle extra regels. Zowel voor collega’s als voor de Heilooërs. Je merkt toch dat als je elkaar kunt ontmoeten, het allemaal een stuk leuker is. Om een grote bijeenkomst van de ondernemersvereniging aan het einde van de zomer maar als voorbeeld te nemen. Toen mochten bijeenkomsten georganiseerd worden met een QR-controle. Dan is het fijn om rond te kunnen lopen en met mensen te kunnen kletsen en kennis te maken.”
Heiloo als dorp is in ieder geval lekker overzichtelijk. Ten Bruggencate vervolgt: “Je fietst naar kantoor en ziet precies wat er gebeurt. Je kan makkelijk even kijken waar de voorstellen over gaan of hoe het ermee staat. Dat maakt het écht interessant. Dus heel veel mensen heb ik al gesproken natuurlijk. Nog niet iedereen herkent me als ik in een spijkerbroek, op mijn gympen en met een staart in mijn haar boodschappen doe. Maar mijn paarse jas is inmiddels wel redelijk bekend.”
Van de roze wolk
De beëdiging zelf, burgemeester worden in de regio waar ze is opgegroeid, dat was toch zeker wel een hoogtepunt afgelopen jaar. “Het is gewoon heel bijzonder om burgemeester te worden. En op dat moment was er gelukkig iets meer vrijheid, zodat er bij de installatie meer mensen aanwezig konden zijn.”
Maar direct daarna was het raak. Lees verder in de krant van woensdag 29 december!
Tekst: Dirk Kaan
