CiRoPack B.V. is deel van een groter geheel

Door Henk Pruiksma - Natuurlijk mag ik na het interview een paar uur meewerken om een duurzame indruk te krijgen van  het verpakkingsbedrijf CiRoPack B.V.  De lunchpauze was al veelzeggend: samen eten, lachtranen in de ogen van Ciska en Rob die bij de verzameling van het restafval mijn mandarijnen-schillen van het plastic broodzakje scheidt. Duurzaamheid zit 'm in grote en kleine dingen.

U gaat er waarschijnlijk aan voorbij, maar dagelijks loopt u onder hun 'plafondhangers' door. Tegelijkertijd valt uw oog op de 'kubus' van het laatste boek van Adriaan van Dis. De 'tafelstaander' nodigt u uit een overheerlijk drankje aan te schaffen.  En in uw ooghoek vangen een paar 'mobiles' uw resterende blikken. Richt u deze vervolgens, overprikkeld, naar beneden dan lacht de 'vloerdisplay' u toe. Verlaat u de winkel, dan passeert u hun 'poorthoezen die op een speelse manier de detectiepoortjes uit het zicht houden' en u tegelijkertijd nog wat  onder de aandacht brengen.  Allemaal gemaakt aan de Oude Werf no. 10 in Heiloo. Om CiRoPack komt u niet heen.

En toch duurzaam?
Wat heeft iemand met duurzaamheid, als hij zo veel materiaal maakt dat uitnodigt tot consumptie? Ga eens praten met Rob van der Wal. Aan de tafel waarop een bordje je aanraadt een deel van de oplossing en niet van het probleem te zijn is hij net zo overrompelend als zijn producten.  Hij voert je van het sedumdak en de zonnepanelen die twee keer de benodigde stroom produceren naar de laadpaal voor de deur waaraan zijn  elektrische bestelauto's zich laven.
Onderweg vervangt hij de gehele voorpui en verwarmt hij de kantoorvloer elektrisch.  Natuurlijk draaien alle machines (hij heeft er een paar!) volledig op de zelf gegenereerde stroom, zij koesteren zich in LED-licht en verwerken massa's  gerecycled papier. Ook aardig: de afzuiging van de CO2 is zo geregeld dat er minder verwarming nodig is. Trouwens, er valt minder af te zuigen omdat de uitstoot van die CO2 in 2016 al op het niveau is dat hij zich voor 2020 als doel had gesteld. We komen, voorbijgaand aan veel andere maatregelen, uit bij een product waarbij zijn ogen van glimmen doorschakelen op stralen: een 'medisch wonder' in de vorm van een zelfontwikkelde urinecontainer die de patiënt thuis in staat stelt makkelijk en hygiënisch zelf een monster van zijn dagproductie te nemen en het ziekenhuis bevrijdt van hoge kosten aan opslag en verwerking van chemisch afval.

Terugkomend op de vraag: Rob is een fervent voorstander van duurzaamheid; hij is zelfs een pionier op dit vlak, maar niet zijn broeders hoeder.  "We hebben allemaal onze eigen verantwoordelijkheid jegens onszelf, de ander en de planeet. Ik wil wel mijn eigen zaakjes op orde hebben. En anderen enthousiasmeren en ondersteunen waar ik dat kan." Als ik vraag naar het waarom van dit alles, antwoordt hij: "Ik heb kinderen".

Integreren
De acrobaat gooit ballen in de lucht en integreert ze tot een behendig spel. Rob paart duurzaamheid aan consumeren, maatwerk aan bulkprijzen en innovatie aan bezuiniging. In zijn wereld van verpakking stelt hij de mens centraal. Hij stelt stevige eisen aan zijn werknemers en helpt ze bij het tegemoetkomen eraan, ook als ze daartoe privé een steuntje kunnen  gebruiken. Hij levert als ondernemer een bijdrage aan de sportieve ontwikkeling van de jeugd en de verduurzaming van Heiloo. Hij neemt ruim de tijd om met je in gesprek te gaan terwijl de zaken onverminderd doorgaan. Voor Rob staan deze activiteiten niet los van elkaar. Hij verbindt ze met zijn overtuigingen, ambities en kwaliteiten. Door er van te genieten bevordert hij zijn eigen duurzaamheid. "Geen beter gevoel dan dat wat je krijgt van een tevreden klant", zegt Rob. En hij heeft een ruim begrip van het woord klant.

Inclusief
In de commerciële wereld is exclusiviteit een pré. Verduurzaming is een uitgelezen mogelijkheid om exclusiviteit na te streven door inclusief te denken en doen. Natuurlijk streeft een bedrijf winst  (profit) na, maar dat hoeft niet ten koste te gaan van de mensen (people) en de aarde (planet).  Integendeel, die kun je door een maatschappelijke manier van ondernemen juist versterken. De werknemers zijn het belangrijkste kapitaal. Bij CiRoPack is iedereen welkom. Je cultuur, taal of afstand tot de arbeidsmarkt doet er niet toe. Als je maar lid van een hard en samenwerkend team wilt en kunt zijn. "Ik wil het goed voor hebben met mijn medemensen", zegt Rob. "Het is een kwestie van wisselwerking. Toen het wat minder goed ging, konden we ook op ze bouwen".         

Ik ook
Ciska en Rob hebben een flink kapitaal. Ze komen uit Portugal, Polen en de regio. De meesten zijn in vaste dienst. Sommige opdrachten zijn zo groot dat er extra handen nodig zijn. Die komen via het uitzendbureau. Als Rob me bij productieleider Bozena brengt, schat ze me onmiddellijk in op het uitdrukken van het gestanste verpakkingsmateriaal. Drie collega's zijn hier geconcentreerd aan het werk. Vaardig verwijderen zij het overbodige materiaal en maken zij met een soort liniaal openingen in het eigenlijke product dat een display moet worden. Ja hoor, kom er maar bij zegt een jonge vrouw in het Pools. Althans, dat denk ik als ik haar vriendelijke gezicht interpreteer. En ze laat me zien hoe zij het doet. Allen knikken me bemoedigend toe. Ik zal ze eens wat laten zien. Aan vijf minuten hebben ze genoeg. Ik gooi een van de hoeken bij het restafval terwijl daar een vitaal onderdeel van de display in gestanst is en een hoge lach haalt mij van mijn berg. Vervolgens doe ik er de rest van mijn werktijd over om te ontdekken hoe ik op een effectieve manier het restmateriaal kan verwijderen. Als ik het per plaat doe dan moet ik steeds om het hele karton heen en als ik per hoek doe maar dan met een paar tegelijk dan moet ik wel erg hard wrikken. Terwijl de anderen dat zonder veel moeite lijken te doen. Ik mag zelf mijn manier ontdekken. Mijn beschermengel komt pas bij me staan als ze wat bloed ontdekt op de platen die ik haar voor de verdere verwerking aanreik.  Karton kan scherp zijn! Ze heeft handschoenen voor me. Het is me duidelijk. Ik ben niet in de wieg gelegd voor de displayproductie. Maar ik vond het een mooie ervaring om deelgenoot te zijn van een team waarin ik me welkom voelde. Ook dat getuigt van duurzaamheid.

Nog een vraagje
Ciska en Rob betrekken hun personeel op vele manieren bij het productieproces. Als het wat minder of wat beter gaat. Als de doelstellingen bepaald worden en als er zich problemen voordoen. En als het resultaat wordt gevierd. De taken rouleren om de talenten een kans te geven. "Hoe bevestig je je personeel? " vroeg ik Rob. Dat gebeurt hier de dag door. Het zit 'm bovenal in de kleine dingen en dat maakt dat de werknemers trots zijn als zij hun producten in de winkel zien staan. Tot in Polen aan toe. In Heiloo werken met Polen voor de Poolse markt. Rob: "Duurzaam denken komt neer op deel uitmaken van een groter geheel. "

Ik moet hem toch nog eens vragen of die mandarijnenschillen nou geverfd worden of niet. Kunnen ze wel in de GFT-container?