Vooroordelen
We hebben ze allemaal, vooroordelen. Van hele grote oordelen over complete groepen mensen tot hele kleine gekke dingetjes. Over het algemeen wordt een vooroordeel in een negatieve setting gebruikt. De dikke dame zal wel veel taartjes eten, dat warrige kind is vast niet zo slim en die oude heer zal wel vergeetachtig zijn.
Maar natuurlijk kun je ook gezellige vooroordelen hebben. Ik er heb er eentje. Het heeft betrekking op de mini-biebjes. Kennen jullie die? Hele kleine schattige kastjes, vaak met een glazen deurtje, vol met boeken. Ze zijn de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond geschoten in Heiloo. Meestal staan ze zo gepositioneerd dat je niet iemands hele tuin hoeft te doorkruisen en dat je even rustig ertussen kunt gluren.
Ik heb een beeld van de mensen die op een dag besluiten een klein kastje te schilderen, vol te zetten met boeken en tactisch en strategisch op een paal in de tuin te plaatsen. Ik kan niet anders dan denken dat dit hele leuke en onbaatzuchtige mensen zijn. Maar wel echte lezers. Dus geen grote prietpraters over koetjes en kalfjes maar mensen die uren voor de kachel met een boek zitten. Sociale mensen. Het is een vooroordeel. Ik heb nog nooit iemand gesproken die zo'n kastje heeft.
Ondertussen heb ik een hele route die ik met de hond wandel langs de verschillende kastjes in Heiloo. Ook heb ik een favoriet. Dat is een kastje waar de eigenaar vaak de collectie ververst. Er staat in ieder geval altijd weer wat nieuws in.
Soms denk ik er zelf over om een kastje neer te zetten. Naast het feit dat mijn schilder- en timmerkunsten te wensen overlaten zou dat ook wel een desillusie zijn. Nu zijn de mensen van de kastjes een soort van ideale vrienden. Ik heb ze op een voetstuk geplaatst. Wanneer ik zelf ook tot die groep ga behoren ontkracht ik direct mijn vooroordeel.