Tuinvogelverhaaltje:
Snakken naar snacken
Paulien van Tol is vrijwillig tuinvogelconsulente voor de Vogelbescherming. In haar vrije tijd schrijft zij korte verhaaltjes over tuinvogels. Van tijd tot tijd leest u een van haar verhalen in de Uitkijkpost. U kunt Paulien ook volgen op haar Facebookpagina 'Tuinvogelverhalen'. Onlangs bracht zij een bundeling van haar tuinvogelverhaaltjes uit.
Het blijft maar koud en dat is een begrijpelijke reden voor bijen, vliegen en andere zoemers om nog even lekker verstopt te blijven. De vogels in de tuin speuren daarom tevergeefs met hongerige oogjes het luchtruim af op zoek naar een stukje vliegend ‘vlees'. Ze kunnen wel wat calorietjes gebruiken, want het is een drukke tijd; zeker als daar straks ook nog de jongen bij komen.
Om onze tuin aantrekkelijk te maken voor insecten en daarmee ook voor vogels, besloten we om niet alleen veel insectenvriendelijke beplanting te gebruiken, maar bouwden we vorig jaar ook een flink bijenhotel dat tot onze vreugde erg gewaardeerd werd, want al snel waren er vele metselbijtjes bezig om de ‘hotelkamers' te vullen en zorgvuldig af te sluiten. Bijen blij, wij blij! Leuk toch?!
Wie er óók blij van werd, was familie Pimpelmees en kort daarna deelden ook familie Koolmees en meneer Specht in de vreugde. Opgewekt bezochten zij deze ‘snackcorner' om even iets ‘uit de muur' te trekken en met smaak te verorberen.
Oké, eerlijk is eerlijk; de insecten werden door ons naar de tuin gelokt om, onder andere, als voer voor de vogels te dienen, maar als de aanmaak van het nageslacht van die insecten al meteen in de kiem gesmoord wordt, zullen zij zich niet vermenigvuldigen en dat is wél de bedoeling. Dus… gisteren bracht ik met nietpistool en fijnmazig gaas een soort beschermwandje aan tegen de voorzijde van het bijenhotel, zodat de vogels nét niet met hun gretige snaveltjes bij het jonge spul in de ‘hotelkamers’ kunnen komen.
Probleem opgelost. En ik was nog niet klaar of er verscheen al een kleine gehoornde metselbij voor het hotel; yes! Brommend schommelde hij wat heen en weer voor het hotel en besloot toen door het gaas te kruipen om het een en ander eens van dichtbij te bekijken, maar ineens schoot er vanuit een van de ‘hotelkamers’ een forse spin en het scheelde een haar of hij had het bijtje te pakken gehad.
Dilemma! Trek ik de snacker eruit?
Ik denk dat ik gewoon maar doe wat The Beatles ooit adviseerden: ‘Let it be!’