Mensenmens
Jaren geleden mocht ik het Junior Dictee van Heiloo voorlezen. Dankzij deze fijne uitnodiging leerde ik 'mister PCC' kennen: Rob van Veen.
Rob kwam in 1986 vanuit Utrecht in Heiloo wonen. Die verplaatsing had een interessante reden: zijn lief (boerendochter Margriet) was niet van plan het pastorale Heiloo in te wisselen voor de drukte van de Domstad. Rob stond dus maar één ding te doen: een verhuisbedrijf bellen. Ondertussen staat hij alweer 41 jaar voor de klas. Een onderwijsman in hart en nieren. Vreemde uitdrukking, trouwens. Van dat hart snap ik, maar wat hebben nieren met passie te maken? Afijn, wie zo lang gepassioneerd lesgeeft en kan omgaan met ouders en kinderen (in die volgorde!) krijgt van mij met recht de diagnose 'mensenmens'.
De AOW-leeftijd lonkt en zwaait driftig met kortingen en pasjes, maar daar heeft Rob nog helemaal geen tijd voor. Zijn hoofd zit namelijk tjokvol verhalen en daarnaast is hij verslaafd aan lezen en jeugdliteratuur. Simpelweg omdat hij ervan overtuigd is dat lezen je beter maakt in taal en ook nog eens diepe sporen trekt in je fantasie.
Er is zelfs een heuse blog (Robsjeugdboekenblog) waar je uren kunt grasduinen als je op zoek bent naar het betere boek. Verwacht geen opmerkingen als 'leuk' of 'stom', maar vakmanschap: diepgravende, zinnige recensies, waar je werkelijk iets aan hebt (en het is nog gratis ook).
Ik noemde hem al eerder 'mister PCC' en dat was geen grap. Als hij in de supermarkt is, klinkt links en rechts gefluister: 'Daar gaat het PCC!' Alsof er een gebouw door de winkel schuifelt. Probeer dan maar eens ontspannen je sla voor de avonddis uit te zoeken.
Heeft Rob ten slotte nog een mooie quote in petto? Jazeker: 'Wie leest, heeft de wereld binnen handbereik!' Dat is inderdaad een mooie handreiking. En je hoeft er niet eens voor in de rij bij Schiphol.