Matthijs wist al jong dat hij striptekenaar wilde worden
HEILOO - Het is de trouwe lezer vast opgevallen: in de Uitkijkpost van woensdag 19 oktober stond op pagina 3 een stripje met als titel 'Heiloo Kijkt Uit. Deze cartoon is gemaakt door Matthijs van Baarsel, die samen met zijn gezin sinds 2013 in Heiloo woont. Vanaf nu wekelijks te vinden in de Uitkijkpost!
Kennelijk wist ik het toen ik 9 was: ik wilde later striptekenaar worden. Niet gek, want ik deed in die jaren niets liever dan strips lezen en stripfiguren tekenen. Sammy, De Generaal en mijn eerste grote held Lucky Luke waren mijn favorieten. De vingers van mijn linkerhand zaten na een dag vol met gekleurde streepjes van de stiften die terug de dop in moesten, terwijl ik in mijn hoofd al bezig was met de volgende kleur. En terwijl ik tekende, vertelde ik het verhaal hardop. Inclusief geluiden van ontploffingen en revolverschoten, want ja, ik was wel een jongetje.
Nachtwerk
Op de middelbare school mocht ik vanaf de derde klas de aankondigingsposters maken voor schoolfeesten en filmavonden. Grote A1-bladen vol figuren, tekst en kleuren. De driedimensionale letters van Indiana Jones and the Last Crusade zal ik nooit vergeten – zoek ze maar op!
Plannen kon ik minder goed, dus bijna altijd liep het uit op nachtwerk. En als mijn tekenwerk dan ruim na bedtijd klaar was, ging mijn moeder verder om het geheel met kleurpotlood in te kleuren.
Wat wil je later worden?
In het laatste jaar van de middelbare kwam de vraag weer terug: wat wil je later worden? Inmiddels had ik de muziek ontdekt, dus sowieso drummer. En ja, striptekenaar natuurlijk. Kon prima gecombineerd, vond ik, want optreden doe je doorgaans 's avonds en tekenen kan dan mooi overdag. Super toch? "Zeker," beaamde mijn vader, "Maar ga daarnaast dan iets studeren waarmee je wat meer zekerheid creëert voor de toekomst." Zucht... Een verstandig punt natuurlijk, dus ik begon vol goede moed aan Bouwkunde.
Tijdens mijn studie kon ik het striptekenen gelukkig blijven doen. Zo mocht ik voor de TU-krant Delta een aantal jaren de cartoons verzorgen. Ik ontdekte dat je er dus ook echt wat mee kunt verdienen... Zie je wel! Maar ja, toen begon het nieuwe leven: het werkende. En verdween het striptekenen naar de achtergrond. Naar kaartjes voor vrienden en geliefden, en af en toe een poppetje bij een presentatie voor werk.
Toch is de wat-ik-later-worden-wil-wens uit het vriendenboekje altijd blijven sudderen. Hoe mooi is het als je mensen een glimlach kunt bezorgen met iets wat je leuk vindt om te doen? Een paar weken geleden heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd bij de Uitkijkpost. Ik miste een stripje in ons gezellige weekblad. Gelukkig de redactie ook. En u? Ik hoop het!
Lang verhaal kort: na 38 jaar is het eindelijk gelukt...
Matthijs van Baarsel