Heiloo verbonden in vrijheid bij Man van Vught
HEILOO - Klokslag 20.00 uur hielden het college van burgemeester en wethouders, de veteranen, scouting Victorie en scouting Rurik twee minuten stilte bij het monument de Man van Vught om de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog te herdenken, maar ook de slachtoffers van oorlogsoperaties en vredesmissies waar Nederland bij aanwezig is geweest. Omringd door het enorme publiek dat er gelukkig weer bij mocht zijn werd het een indrukwekkende dodenherdenking.
Stilte
Tien minuten daarvoor arriveert de stille tocht vanaf de Bergeonstraat bij het monument. Voorop het college van B en W, op de voet gevolgd door de veteranen. Onder leiding van de stemmige klanken van het orkest van Harmonie Caecilia staat eenieder in eigen gedachten verzonken bij de Man van Vught, de uitgemergelde geboeide man met zijn rug fier rechtop, die staat voor vrijheid. Het is windstil, zelfs de vlag wappert niet. De veteranen geven acht, het college legt de krans en houdt een moment stilte voor de Man van Vught.
Dan zet de trompettist het taptoesignaal in. Als de klanken hiervan wegebben horen we twee minuten lang alleen het ruisen van de bomen van het landgoed Ter Coulster. Twee jonge kinderen spelen met de tulp die zij hebben meegebracht om bij het monument te leggen. In hun onschuld weten zij nog niet veel over de verschrikkelijke periode 40-45. Gelukkig zijn er genoeg verhalen die kunnen worden verteld aan de jongere generaties. Opdat het nooit wordt vergeten.
Klaas en Truus Schot
Na het zingen van het Wilhelmus bedankt burgemeester Mascha ten Bruggencate alle aanwezigen. Ze vindt het fijn dat Heiloo samen kan herdenken. Ze vertelt over een bijzonder boek: 'De schipper van De Dankbaarheid'. Dit boek gaat over Klaas en Truus Schot uit Alkmaar. Klaas was schipper en het stel huurde een tjalk op Texel om Joodse mensen te verstoppen. Ze noemden het schip 'De Dankbaarheid'. Onder de dekmantel dat zij vracht vervoerden voeren zij twee jaar met het schip in Noord-Holland. Ze wisselden vaak van plek om niet op te vallen en ondertussen regelde Klaas voedsel voor zijn onderduikers bij de boer. Samen met de onderduikers werd de tijd gedood door een spelletje schaak, lekker eten en veel boeken lezen. Allen overleefden zij de oorlog en burgemeester Ten Bruggencate blijft het verhaal vertellen. Klaas en Truus waren namelijk haar opa en oma.
Na dit bijzondere verhaal lezen Jasmijn en Phileine uit groep 7 van kindcentrum Willibrord een zelfgemaakt gedicht voor. Het gedicht bestaat uit angst, wanhoop maar vooral over dat ze blij zijn met onze vrijheid. Phileine denkt tijdens de twee minuten stilte aan haar opa die werkte voor de ondergrondse krant en Jasmijn denkt aan haar overgrootopa die de oorlog in Nederlands-Indië heeft meegemaakt. En zo heeft iedereen tijdens dit belangrijke moment op 4 mei zijn eigen gedachten. Vrijheid in verbondenheid.
