Afbeelding

Heilooër in... Kathmandu

Human Interest Heilooër in...

Van orderlijk Heiloo naar kleurrijk en geurig Nepal

Yasmin Brouwer, een Heiloose schone (25 jaar), heeft zo'n stoere stap genomen; ze is voor de liefde (Sameer) geëmigreerd naar Kathmandu, hoofdstad van Nepal en een totaal andere wereld! Hiermee haar ouders en 3 zussen in Nederland achterlatend. Via Facetime vertelt deze leuke jonge meid de lezers van de Uitkijkpost haar mooie verhaal

Yasmin:

Ik ben geboren in de Boswinde in Heiloo en heb op 'de Zuidwester' gezeten. Dat was een mooie tijd. Ik ging veel om met Paris de Haas en ook met Sophie van Hekken. En ook met mijn jongere zusje Sterre beleefde ik mooie avonturen.

Na de lagere school ging ik naar het Jac. P. Thijsse college, het eerste jaar was de leukste van de vier. Na het eerste jaar kwam ik op de Mavo in een nieuwe klas terecht met veel groepjes. Ik ben iemand die dicht bij zichzelf blijft en niet bij groepjes wil aansluiten, dit was soms eenzaam. Mandy Bruin, een vriendinnetje uit de eerste, kwam in het derde jaar weer bij mij in de klas, zo werd het weer een beetje gezellig. In dit jaar leerde ik ook Steffie Zoontjes kennen en samen deelden we onze passie voor muziek en drama.

Samen met Steffie ging ik naar het ROC in Amsterdam en daar heb ik de 3 jarige artiestenopleiding gedaan (muziek & zang). Vooral zang trok mij en daar kreeg ik ook goede kritieken op. Ik wilde na die drie jaar verder met zang op het conservatorium, maar ik bleek gebrek aan theoretische kennis te hebben, dit ging dus niet door. Omdat ik niet goed wist wat ik wilde volgde ik een opleiding tot schoonheidsspecialiste. Dit was echter geen toekomstdroom.

Hoe ik in Nepal terecht kwam? Eigenlijk wilde ik heel graag reizen, onder meer omdat ik niet scherp had wat ik nou graag zou willen doen in de toekomst. Via via hoorde ik over stichting 'Veldwerk' in Nepal, opgericht door René Veldt uit Heiloo. Ik ben daar samen met een andere Heiloose, Donna Tromp, drie maanden Engelse les gaan geven. Aan het einde van mijn verblijf ontmoette ik een leuke jongen, dat was Sameer. Na jaren heen en weer pendelen tussen Nepal en Nederland, besloot ik vorig jaar om voorgoed naar Nepal te vertrekken en bij Sameer te gaan wonen, onze liefde bleek gewoon heel sterk. Sinds 1 maart ben ik hier.

In de jaren dat ik thuis was heb ik een interne opleiding gevolgd tot preventieassistente, er valt hier in Nepal namelijk nog veel te verbeteren en voor te lichten op het gebied van mondhygiëne. Zonder officiële werkvergunning kan ik nog geen baan krijgen en nog niets opbouwen. Ik help af en toe mee in het juweliersbedrijf van Sameer en zijn familie. En ik heb mijn eigen bedrijfje opgezet met prachtige handgemaakte en kleurrijke Nepalese spulletjes. Door het exporteren van die spullen en het verkopen ervan in Nederland, hoopte ik mijn ticket naar Nepal te kunnen betalen. Dat is gelukt en toen vorig jaar de aardbeving hier had huisgehouden, heb ik de rest van de opbrengst aan Stichting Veldwerk gedoneerd. Mijn moeder Merith heeft de verkoop van mijn spulletjes in Nederland nu op zich genomen. Ook heb ik inmiddels mijn eigen webshop gelanceerd: www.mijnwebwinkel/winkel/nepalees-handwerk

Half juli start ik met de taalcursus Nepalees, dit is echt nodig om te kunnen communiceren en mij vrijer en onafhankelijker te kunnen bewegen.

Tussen mij en Sameer gaat het goed. Hij heeft een fijne familie en leuke vrienden. Het verschil met Nederland is groot, maar ik voel me hier wel echt op mijn gemak. De mensen zien er anders uit en zijn niet gewend aan een blanke huid. Als ik over straat loop om boodschappen te doen wordt ik door iedereen aangekeken. Wat ik bijzonder vind, is de manier waarop de bevolking leeft. Nepal kent veel kasten/etnische groepen, waarin nogal wat hiërarchie leeft. De meeste mensen hangen het Hindoeïsme aan. Het denkvermogen, de normen en waarden, man/vrouw beeld zijn hier anders dan in Nederland. Ook de manier van communiceren is anders, zo zijn ze hier niet gewend om 'dank je wel' te zeggen en zeggen ze bij het weggaan nooit 'tot ziens'. Dit zijn kleine voorbeeldjes. De geuren van eten, van de wierook en de stank van het vuilnis, wat in rivieren wordt gedumpt, zijn overweldigend, evenals de overvolle straten en de loslopende heilige koeien.

Voor altijd hier wonen? Ja dat is wel mijn idee! Misschien dat ik/we ooit teruggaan naar Nederland als we ouder worden en het leven hier misschien zwaarder wordt, maar dat is iets wat ik nog niet voor me zie.

Of ik iets mis? Ja, het Nederlandse eten. Het eten is hier lekker, maar kruidig en zeer pittig. Soms ben ik dat zat en verlang ik erg naar een broodje kaas.

Mijn fijnste herinnering aan vroeger, mijn tijd in Heiloo, is het buitenspelen in en om de Boswinde met mijn vrienden en vriendinnen, waaronder mijn zusje Sterre en mijn vriendin Paris, geweldig was dat!

Of ik een tip heb voor mensen die willen emigreren naar het buitenland? Ja, neem overal waar je gaat jezelf mee, jij bent degene die de touwtjes in handen heeft, waar je ook naartoe gaat! En geniet……ha, ha, ha……dat vergeet ik soms!

Tekst: Inge Rinsema.

Bedrijf Belicht

Sport

Regio

Digitale krant