Mascha ten Bruggencate: “Waar we als klein dorp groot in kunnen zijn”

HEILOO - Maandag 8 augustus was de laatste dag van de vluchtelingenopvang in Heiloo. Een maand lang zijn er 175 vluchtelingen opgevangen in sporthal Het Vennewater. We blikken samen met burgemeester Mascha ten Bruggencate terug op de afgelopen vier weken.

“Je kunt wel zeggen dat er binnen een paar weken een minidorp is ontstaan,” begint burgemeester Ten Bruggencate. “Kinderen die met elkaar spelen, vrouwen die met elkaar de was doen en mensen die in allerlei talen door elkaar heen praten. Ik ben nog steeds onder de indruk van de beelden van de kinderen die, omringd door vrijwilligers, samen aan het tennissen of hockeyen zijn in shirtjes van sportclubs uit Heiloo. Meteen toen we aangaven dat we dit gingen doen – iets wat beslist werd onder heel veel tijdsdruk – meldden zich veel mensen die wilden helpen. Van Hockeyclub de Terriërs die een leuke hockeytraining wilde organiseren tot mensen die allerlei spullen wilden brengen. Omdat mensen kinderfietsjes brachten, hebben de kinderen hier leren fietsen. Dat is iets wat ze nooit meer vergeten. En wij ook niet, trouwens.”

Hulp kwam uit alle hoeken, aldus de burgemeester. “Zo heb ik vorige week tegen het Noordhollands Dagblad gezegd dat we een tekort aan schoenen voor mannen hadden. Voorzitter Rob van der Wal van Ondernemend Heiloo vond dat zo erg om te horen, dat hij vroeg hoeveel we nodig hadden en gelijk 15 paar gympen én slippers heeft gebracht. Zo ontzettend lief. Ik wil heel graag iedereen bedanken. We hebben het met z’n allen gedaan, ik ben hier echt ontzettend trots op. Ik ga de vluchtelingen nog missen!” 

De sporthal wordt momenteel opgeruimd; volgende week kan er weer gesport worden. Fijn, maar toch heeft Mascha gemengde gevoelens. “Vandaag zag ik in het nieuws dat het Rijk vraagt aan de veiligheidsregio’s om dubbel zoveel mensen op te nemen. Dit is bijna niet te doen. Als je alleen al bedenkt hoeveel het kost om dit op en af te bouwen. Dat wordt niet door ons betaald, maar door het Rijk. Daarnaast is het ook niet fijn om als vluchteling telkens van plek naar plek te trekken. Boven alles staat de menselijkheid, dus ik wil graag blijven helpen. Maar dan is het veel beter om met elkaar af te spreken hoe we het voor een langere periode kunnen regelen. We moeten blijven zoeken naar een structurele oplossing. Het Is heel mooi dat we dit hebben gedaan, maar we zouden onze opvang landelijk beter moeten regelen. Toch zou ik het zo opnieuw doen.”