Heiloose Marie-José vraagt hulp voor de de ‘onzichtbare’ vluchteling

HEILOO - De Heiloose Marie-José van Leeuwen sloot zich vorig jaar aan bij een hulporganisatie. Vorig jaar juli vertrok zij naar Lesbos en deelde zij in de krant van 5 augustus haar verhaal. In mei vertrok ze voor de tweede keer voor drie weken naar Moria 2 (kamp Mavrovouni) op Lesbos. Dit keer zou ze andere taken krijgen. “Onze hoofdtaak zou het ‘housen’ van vluchtelingen zijn, d.w.z. het coördineren en begeleiden van mensen naar een tent”, begint Marie-José.

Per direct verplicht verhuizen
“Net gearriveerd kregen de bewoners van Kara Tepe te horen dat zij naar het nieuwe kamp moesten verhuizen. Waarom? Niemand weet het. Kara Tepe werd gesloten. In één dag tijd moesten alle 1000 bewoners wederom hun ‘huis’, een container, verlaten. De plek waar zij zo liefdevol door NGO’s werden opgevangen. Het gevolg was onmacht, verdriet, boosheid en ongeloof.

Iedereen uit de container werd verplaatst naar een bloedhete tent. In elke tent moesten acht personen worden gehuisvest. Omdat iedere tent al bewoond was, moesten wij lakens in de tenten spannen. Afhankelijk van het aantal personen spande je het laken op een derde of op de helft van de tent. In één tent moesten dus meerdere gezinnen leven, waardoor er geen enkele privacy meer was. Dit terwijl ieder gezin uit Kara Tepe een bewijs had waarop stond dat zij vanwege de opgelopen trauma’s niet bij een ander gezin ondergebracht mochten worden. Het gevolg was paniek.

Wij als hulpverleners stonden erbij en schaamden ons diep voor de door de Griekse regering opgelegde taak. Maar als wij het niet zouden doen, dan zou de politie het met harde hand doen en dit wilden wij zeker niet. Dit is maar een klein voorbeeld van de leefomstandigheden in kamp Mavrovouni. Binnenkort wordt de situatie nog veel erger. Alle Syrische en Afghaanse vluchtelingen worden teruggestuurd naar Turkije of naar het onveilige land van herkomst. Turkije neemt de vluchtelingen niet terug en in het land van herkomst is het te gevaarlijk. Zo kunnen deze mensen geen kant op. Zij zitten vast en hun leven staat stil.”

Met kunst gevoelens en visie uitdragen
Marie-José vervolgt: “In het kamp leerde ik Lida en Shukran kennen. Zij maken kunst. Kunst is een prachtige manier om gevoelens en een visie uit te dragen. Kijken door de ogen van een ander. Zij beschilderen tassen en T-shirts en maken schilderijen met een boodschap over de vluchtelingen in Europa. Ik wil ze daarbij helpen. Europa kijkt toe of kijkt weg, maar wij kunnen de vluchtelingen samen een gezicht geven door aandacht aan de situatie te schenken.

Hulp gevraagd 
Wie wil het echtpaar sponsoren met blanco katoenen tassen en verf? De door hen beschilderde tassen wil ik vervolgens in Nederland gaan verkopen. De opbrengst gaat naar het echtpaar in het kamp zodat zij nieuwe materialen en schilderijen kunnen kopen om de onzichtbare mensen zichtbaar te maken. Tevens zoek ik een drukker die de afbeelding van een schilderij van Makboobek, een andere vluchteling, op tassen wil printen. Op de foto’s kunnen jullie enkele voorbeelden zien. Willen jullie mij helpen? Jullie kunnen reageren door een mail naar mariejosevanleeuwen@live.nl te sturen of geld te doneren op rekeningnummer: NL90RABO0348088949 t.n.v. Marie-José van Leeuwen o.v.v. kunst in Lesbos. Heel hartelijk dank!”

[kader] Op het Griekse eiland Lesbos zijn meerdere vluchtelingkampen. Het grootste, kamp Moria 1, brandde in september 2020 helemaal af. Hiervoor in de plaats werd met spoed een ander kamp gebouwd, Moria 2. Dit kamp, ook wel Mavrovouni genoemd, verrees op een andere plek, op een helling pal aan de kust. Daarnaast was er voor de meest kwetsbare vluchtelingen het kamp Kara Tepe. Alle kampen in Griekenland dreigen gesloten kampen te worden. Zo worden vluchtelingen meer en meer onzichtbaar…