Ypestock 1995.
Ypestock 1995. Foto: aangeleverd

Terugblik op het mooiste feestje van Heiloo

Algemeen

Exact 20 jaar geleden, op 18 juni 2000, stond Heiloo op zijn kop tijdens Ypestock. Voor wie de Uitkijkpost van woensdag 17 juni (nog) heeft gelezen, hierbij het artikel waarin wordt teruggeblikt op Ypestock, het mooiste feestje van Heiloo. 

HEILOO - Van Dik Hout, de Tröckener Kecks, Band zonder Banaan, Bob Color, De Dijk en Herman Brood, het zijn maar enkele van de grote namen die tijdens 10 jaar Ypestock  de revue passeerden.

Dit jaar is het twintig jaar geleden dat de laatste editie van Ypestock werd georganiseerd, op 18 juni 2000 om precies te zijn. Nog steeds worden de oud-bestuursleden wekelijks aangesproken over Ypestock, het mooiste feestje van Heiloo. Daaruit blijkt meteen het enorme succes van het grootste gratis openluchtfestival boven Amsterdam. Groots was het zeker, al begon het klein.

Marcel Keet, bestuurslid van het eerste uur, vertelt: ”In 1991 wilde de gemeente Heiloo iets organiseren om de nieuwe wijk Ypestein leven in te blazen. Al snel waren Ypestock en Oranjebal bedacht, waarbij Ypestock uiteindelijk uitgroeide tot een van de grootste regionale festivals.” Dat eerste jaar werd het festival met ruim 45 vrijwilligers georganiseerd. Er kwamen direct 1500 bezoekers op af, Ypestock was geboren.

De jaren daarna groeide het bezoekersaantal van het gratis toegankelijke festival gestaag. Dit resulteerde in de komst van Hans Leijen als penningmeester in het vijfkoppige bestuur dat verder bestond uit Ed van IJzendoorn, Paul van Langen, Hans Cupido en eerdergenoemde Marcel Keet. In 1995 verhuisde Ypestock naar het weiland achter De Oude Werf, waar het tot het eind toe plaatsvond. Lustrumjaar ’95 werd een omslagpunt, o.a. door het optreden van Van Dik Hout. Zij werden in februari geboekt als regionale openingsact en waren op dat moment nog helemaal niet bekend. Op de dag van Ypestock stond de band echter op nummer 1 in de hitparade. En dus zong een afgeladen tent uit volle borst ‘Stil in mij…’ Marcel: ”Tijdens dat optreden zagen we op het podium de temperatuur oplopen van 23 naar 41 graden!”

Niet te doen
Op de vraag wat de mooiste herinnering is of welke act hun het meest is bijgebleven, geven beide mannen aan dat het eigenlijk niet te doen is om iets te kiezen. Uit de anekdotes die volgen komt één ding heel duidelijk naar voren: het was vooral leuk. Hans: “Backstage voetballen met de bands, bijvoorbeeld met de mannen van De Dijk, The Scene en de Kecks. Het geeft de ontspannen sfeer aan. Verder was het vooral ook leuk en gezellig, in het bestuur, het kernteam en met alle vrijwilligers,” aldus Hans. Ook Herman Brood, die gevraagd was de container van een kunstwerk te voorzien, ligt nog vers in het geheugen. Hans: “We hadden de blauwe container bewust al wit geschilderd, maar de grote vraag was natuurlijk of hij het zou doen?” Herman stelde niet teleur, en creëerde met een spuitbus een paar mooie billen op de container. Uiteraard gesigneerd met ‘Brood’.

Bij Marcel is het vooral de saamhorigheid binnen de groep vrijwilligers die hem is bijgebleven. Het respect voor elkaar. “Iedereen wist wat te doen, er was natuurlijk een bepaalde hiërarchie, maar op een prettige manier,” vertelt hij. Zonder andere bands tekort te willen doen, noemt hij Band zonder Banaan als een van de favorieten. “Ook tijdens een afterparty met de vrijwilligers waren zij eens van de partij. Na dat optreden misten ze bijna het volgende optreden, want ze vonden het veel te gezellig bij ons,” zegt Marcel grijnzend.

Storm
1997 is een jaar dat de mannen niet snel zullen vergeten. Op de zaterdagavond ging de tent van 100 x 40 meter als een boterhamzakje de lucht in tijdens een zware rukwind. “Het is nog steeds onbegrijpelijk dat er toen maar twee lichtgewonden waren,” zegt Hans. “Je had er niet aan moet denken wat er was gebeurd als de tent vol had gestaan. Zo mooi ook om te zien, dat er toen gelijk zoveel mensen overal vandaan kwamen om te helpen.” Het benadrukt opnieuw de populariteit van het festival en de saamhorigheid van de vrijwilligers.

Trendsettend
Als eerste festival besteedt Ypestock aandacht aan de aankleding van het festivalterrein. Ook met de straattheateracts en de foodtrucks liep Ypestock voor op andere festivals. Het festivallandschap verandert en andere festivals hebben goed naar Ypestock gekeken. Ook de op elkaar ingespeelde horecacrew blijft niet onopgemerkt. De groep is meerdere malen gevraagd om de bar te bezetten bij Dance Valley. Zo stond daar op een gegeven moment 80 man van Ypestock achter de bar. “Dat is toch te gek?” aldus Marcel. “Ook is het mooi om te zien dat veel vrijwilligers van Ypestock nog steeds verbonden zijn aan vrijwilligerswerk in het dorp, bijvoorbeeld bij Dolfinn Rocks of Timmerdorp.”

Aan alles komt een eind
En dan valt in 2000 het doek. Een moeilijke beslissing voor het bestuur, maar mede door de veranderende wetgeving en de opkomst van drugs in het uitgaanscircuit is het niet meer haalbaar om het gratis festival te blijven organiseren. Dit, in combinatie met de vele tijd die er op vrijwilligersbasis wordt ingestoken, maakt de keuze begrijpelijk. Vind maar eens mensen die per jaar op vrijwillige basis 600 uur willen (en kunnen) besteden aan het organiseren van een festival.

En dus is het na de 10e Ypestock op 18 juni 2000 klaar, over, voorbij. Het einde van een tijdperk, herinneringen en anekdotes voor het leven. Ypestock komt niet meer terug maar om met Marcel te spreken: “Don’t forget the fun we had!”

Tekst: Linda van Rozendaal

Een dolle boel in de tent (1995).
Van Dik Hout speelde het dak eraf in 1995 en bleef een graag geziene gast op Ypestock.
Ypestock 1997, de dag na de storm.
Rob Wiedijk (links) bedankt het bestuur met v.l.n.r. Marcel Keet, Hans Cupido, Ed van IJzendoorn, Paul van Langen en Hans Leijen.
Ypestock 1993.

Bedrijf Belicht

Sport

Regio

Digitale krant