Tien vragen aan... Roelie van Diest

1. Waar ben je geboren en getogen?
Ik ben in 1952 geboren in Amsterdam en heb daar de eerste 20 jaar van mijn leven gewoond, eerst in West, later in Oost en daarna in Zuid. Je mag dus wel zeggen, dat ik Amsterdam aardig ken.

2. Wat is jouw zwakte?
Mijn zwakte is, dat ik in mijn enthousiasme voor iets, vaak te hard van stapel loop en dan de overige betrokkenen niet meeneem. Een lieve collega in het onderwijs zei toen tegen mij: Als je alleen loopt, raak je soms de weg kwijt, met andere woorden: samen kom je beter aan. Dat vond ik een wijze les.

3. Wat is jouw 'guilty pleasure'?
Sinds een jaar ben ik gepensioneerd en ik heb altijd vrij hard gewerkt, omdat mijn man en ik ook een modebedrijf hadden. Om nu zomaar een middag op de bank of in m'n tuin te zitten en dan een boek uit te lezen voelt als heerlijk niets doen. Uren lezen, de tijd zomaar voorbij laten gaan, 'niets' gedaan hebben, dat gevoel!

4. Wat is voor jou geluk?
Sinds ik 3 jaar geleden weduwe werd, is geluk aan een andere invulling begonnen. M'n dochter, een stoere pilote, geeft mij geluk, maar ook veel lieve mensen om me heen. Ik houd van contacten, onverwachte bezoeken of uitnodigingen, een kaartje in je bus. Het leven delen met elkaar, dat maakt gelukkig.

5. Wat wilde je worden als kind?
Het moest iets worden met kinderen, maar precies wat wist ik eigenlijk niet, toen ik begon aan een opleiding NXX. In de krant had ik een advertentie gezien voor spelleidster bij zieke kinderen en daar had je die NXX kennelijk bij nodig. Tijdens de studie ontdekte ik, dat je er ook mee in het onderwijs kon gaan werken. Dat was ik niet van plan. Na een korte periode als spelleidster bij het toenmalige Elisabeth Gasthuis in Haarlem, ben ik toch in het onderwijs (VMBO) terecht gekomen en dat bleek helemaal bij mij te passen.

6. Welk maatschappelijk probleem raakt je?
Ik zou er veel kunnen noemen: eenzaamheid, vluchtelingen, armoede, de natuur, die wij niet goed beheren. Mensen, die rouwen om het verlies van een geliefde, het verlies van lichaamsfuncties door allerlei oorzaken. De teruggang van kerkbezoek, omdat wij denken het zonder de kerk en zonder God te kunnen stellen of omdat men in het verleden gekwetst is door de kerk.

7. Van welke kleine dingen word je blij?
Ik ben vrijwilligerswerk begonnen in de kaarsenmakerij van de Abdij in Egmond. Gezien mijn achtergrond ( o.a. leerkracht handvaardigheid) ben ik geïnteresseerd in ambachten en het maken van kaarsen was iets, dat ik niet beheerste. Het is fantastisch om samen met anderen de oude machines te repareren, te bedienen en dan een mooi product in de vorm van veel soorten kaarsen uit je handen te zien komen. Die ene dag per week in de Abdij maakt me vreselijk blij.

8. Wat is jouw passie?
Mensen betrekken bij het geloof vind ik belangrijk. Dat hoeft niet altijd een kerk te zijn, vaak hoor ik in gesprekken verhalen van mensen, die het geloof als een dwang hebben ervaren. Er mocht veel niet en er moest veel wel. Kerkenwerk is mensenwerk en mensen maken fouten, maar God niet. Daarover met elkaar praten en de blijheid van samen geloven centraal stellen is wel één van mijn passies.

9. Wat is voor jou de mooiste plek van Heiloo?
Heiloo is prachtig wonen, dus ik zou veel plekken kunnen kiezen. Ik geniet van de randen van Heiloo, als ik naar Egmond fiets, de weidse polders, waarbij je heel ver kunt kijken, maar ik ben ook altijd heel gelukkig als ik achter Groot Barlaken, langs de meertjes loop en de koeien in het weiland zie staan. Er zitten daar ook veel vogelsoorten, de bramen zijn heerlijk en de zwaan krijgt ieder jaar een nest jongen. In de verte zorgt de A9 ervoor, dat ik me toch realiseer in de randstad te wonen, maar verder is het genieten.

10. De persoonlijke vraag van Marien van der Wolf: "Wat motiveert jou om in deze tijd voorzitter van de kerkenraad van de Ter Coulster Kerk te zijn?"
We hebben in Heiloo één Protestantse Kerk en dat is een kostbaar goed. Om samen met een groep heel gemotiveerde mensen leiding te geven aan het reilen en zeilen van de kerk, om samen te proberen Gods handen te zijn in dit dorp, de kerkdrempel laag te houden en iedereen welkom te heten in Zijn huis, maakt me dankbaar.

Ik geef mijn vraag door aan Chris de Groot. "Wat is de motivatie voor een zakenman om iedere maanden een driegangen menu te koken voor ruim 40 mensen?"