Afbeelding

Bas en Joost fietsen ook de Tour - slot

Algemeen

Maandag 18 juli. Rustdag in Bern. We maken gebruik van onze app om Bas en Jorien te vinden en verrassen hun onder de beroemde klok van Bern. Ze zijn net van plan om even te gaan rusten, maar verleiden hen om nog even een kopje koffie te drinken.

Lon en ik wandelen nog wat door Bern en om stipt 16.00 uur meldt zich onze Zwitserse familie. Een deel gaat live de etappe volgen, wij zoeken met Jorien een cafeetje met de Tour op tv.

Dan verzamelt iedereen zich, drinken wat en nuttigen met zijn tienen een lekkere maaltijd en trekken allemaal huiswaarts.

Dinsdag 19 juli. Etappe 17 184 km met een furieuze finale. Onderweg vinden we een aangename stek om de lunch te verzorgen, een wintersport dorpje, waar we wat boodschappen kunnen doen en een kop koffie drinken. De anderen melden zich voor de lunch en laten zich de inmiddels gebruikelijk gebakken eieren smaken. We spreken nog een keer af op een plek voor de finale beklimmingen. Daar worden de mannen voorzien van water, repen en bananen. De eerste klim lijkt zo verraderlijk dat al tijdens de klim de bidons moeten worden bijgevuld. Voorafgaand aan de laatste klim blijkt de weg weer afgesloten. Geroutineerd als we intussen zijn parkeren we de camper met de wielen van de weg af, niemand krijgt ons weg voor de laatste bevoorrading en het afwachten op de terugkeer. Betekent wel 10 km extra voor de mannen maar ook gedeeltelijk afdalen.

Dan nog 100 km naar de volgende camping in Sallanches, het leven van een Tour de France renner One Day Ahead gaat niet over rozen. De pizza bakker doet goede zaken. Nog lekker even nazitten, want morgen is weer een halve rustdag in de vorm van een klimtijdrit van 17 km.

Woensdag 20 juli. De klimtijdrit wordt rustig verteerd. Er is tijd voor het bereiden van een verrukkelijke spaghetti maaltijd. De vader van de meerijvriend van Bas is ook kok geweest, dus dat komt ons goed van pas.

Donderdag 21 juli. Niet zo lang maar wel problematisch. Vanwege de tijdrit van de profs zijn de wegen vanaf 05.00 uur afgesloten. Wij moeten daarom flink omrijden. We besluiten daarom alleen met de personenauto van Luuk zijn vader te gaan rijden. Weer een rustdag voor ondergetekende! Niet van de coureurs want die kunnen de laatste berg pas beklimmen als de tijdrit van de profs geëindigd is. Dus weer een latertje.

Vrijdag 21 juli. Korte rit van 146 km. Vroeg starten want vanavond moeten we het eerste deel van de rit naar Parijs (700 km) afleggen. Het is nog droog wanneer we opstaan, maar als ik de mannen afzet regent het al. Vooral bergop wordt het koud. De bergen liggen in de wolken, weer rijzen me de haren te bergen. Maar uiteindelijk komen ze weer behouden aan. Wel rillend van de kou. Gauw droge kleren aan, in de camper en eten onder het rijden. We willen 350 km afleggen om morgen de volgende dag redelijk op tijd de etappe aan te kunnen vangen. Om 21.00 uur dineren we en besluiten het team op te splitsen. De coureurs gaan verder met de snelle personen auto en rijden uiteindelijk tot Auxerre. Lon en ik overnachten op de parkeerplaats, weer een ervaring!

Zaterdag 22 juli. FINALE. We zien op de app dat Bas om 11.30 vertrekt vanuit Chantilly. Wij moeten ons haasten om nog op tijd te zijn om een stuk samen op te rijden. Uiteindelijk treffen we onze groep, nog steeds bestaande uit Bas en zijn maat, de belgen en vier andere hollanders, een kilometer of tien voor de finish. Dit wordt een finest moment. De groep wordt begeleid door een politiemotor. Ik zet mijn knipperlichten aan en gedraag me als een ware ploegleider. We rijden anderhalf rondje over de Champs Elysee en geloof me, dat doet je wat.

Ik parkeer de camper (die heeft het ook fantastisch gedaan) ongeveer onder de Arc de Triomphe, om de jongens te feliciteren met de formidabele prestatie. Wie doet me wat!

Eindelijk zie ik ook bij de mannen emotie. Ze hebben veel aan elkaar gehad en dat uiten ze ook naar elkaar, maar mijn haren gaan overeind staan als ik naar Bas kijk.

Dan gaat het feest los. Bier mag eindelijk. We gaan met zijn allen uit eten in zo'n heerlijk klein restaurantje. De coureurs gaan nog even door maar wij vertrekken naar het hotel, de vermoeidheid komt nu echt door.

De volgende ochtend nog een heerlijk ontbijt op het terras, dan de camper in en naar huis. In een mooie tijd van vijf en half uur zijn we in Naarden waar een mooie ontvangst blijkt te zijn georganiseerd.

Het zit er op, een prachtige ervaring om dit mee te maken met je zoon en later de hele familie.

Op naar de volgende klus.

Wij bedanken Arie Walraven voor zijn dagboek van de Tour de France 2016. 

Bedrijf Belicht

Sport

Regio

Digitale krant