Bas en Joost fietsen ook de Tour - deel 3

De Tour gezien op tv. Passages goed te herkennen. Dat Tom Dumoulin wint doet extra goed. Eten in het hotel, nou ja, even wachten want Bas komt Australiërs tegen. Die kunnen eindelijk met iemand Engels spreken en die ook nog in hun geïnteresseerd is. Tweede helft Frankrijk – Portugal gezien, geen fut meer om nog de verlenging te zien. We logeren vlak bij de start, dus Bas vertrekt, wij kunnen rustig opruimen.

Maandag 11 juli. Probleem: één van de vier andere Nederlanders is gisteren flauw gevallen, naar het ziekenhuis vervoerd en een inspanningsverbod voor 48 uur gekregen. Zijn begeleiders willen hem niet laten starten, hij besluit dan naar huis te gaan. De jongens nemen afscheid en gaan enigszins gedeprimeerd van start. Direct een eerste berg, ze komen regelmatig doordruppelen. Steeds weer pratend over het gemis van Volkert. Door het heuvelachtige landschap blijkt het herstel van de rustdag heel verschillend te zijn verwerkt. Bas zegt te peddelen, maar gaat als een speer, de belgen gaan voor geen meter, krijgen ook nog een lekke band (gelukkig passeerden we net dus konden we assisteren) en komen meer dan een uur achter te liggen. Hebben wij weer, we moeten op ze wachten, want Andre heeft zijn vrouw over dus heeft wat tijd gevraagd. Moet hij t.z.t. natuurlijk wel terug betalen. Nog even wachten want zijn vrouw heeft Cosendonck en La Chouffe bier meegebracht!
Overleg met Bas levert op dat hij dineert in de aankomstplaats, heeft hij dat vast gehad, hopelijk sluiten wij dan aan. We vinden hem op een idyllisch pleintje, "deel je locatie" is toch een mooie uitvinding. Het wachten op de belgen kan beginnen, bas is niet verder gekomen dan een drankje. We maken wat pasta in de camper, De belgen melden zich en we rijden terug naar de camping. Camping Les Ombres is de camping die je in je dromen ziet. Mooie afgebakende plekken, brandschoon sanitair, een terrasje met uitzicht op het zwembad en de kinderspeelplaats en een simpele menukaart en Leffe op de kaart!

Dinsdag 12 juli Naar Montpellier glooiend 162 km. Voor het eerst rijdt de groep van 7 man de hele etappe samen heeft toch nog wat te maken met het afscheid van één van de deelnemers. Met gezwinde spoed wordt de etappe afgemaakt en zijn we vroeg op de camping, kunnen we de aankomst van de profs nog op tv volgen. Mark naar het vliegveld gebracht. Afscheid genomen. Morgen moet ik het alleen verzorgen, Ik zal hem missen.

Woensdag 13 juli. 184 km met als toetje de Mont Ventoux. Bas heeft deze berg eerder beklommen in 1.30 uur. Ik ben benieuwd wat hij nu doet na een half jaar lang trainen maar ook na eerst 150 km achter de rug. De eerste bevoorrading verloopt soepel. Bij de tweede ontstaan er problemen, de materiaal moeheid gaat een rol spelen: spaak gebroken, zadel gebroken en lekke band. Bas zijn materiaal is in orde en een uur verlaat passeert hij mij op 10 km van de Mont Ventoux. Het waait hard maar ook de belgen volgen korte tijd later vol goede moed. Ik probeer Bedoin binnen te komen, maar een parkeerplek voor een camper vlak bij de koers is onbegonnen werk. Niemke Bakker is in de buurt. Zij heeft vandaag de berg beklommen binnen de twee uur, dat is een complimentje waard! Ik bezoek haar op de camping, drinken wat en nemen weer afscheid want Bas moet zich zo weer beneden melden. Ik weet natuurlijk niet wat zich daar boven af speelt. Harde wind, minstens één omgewaaide caravan en steenkoud. De afdaling wordt door veel fietsers te voet gedaan. Voor de profs wordt het laatste en mooiste deel de volgende dag uit de koers gehaald. Bas meldt zich 1 ½ uur later dan ik gedacht had, bibberend van de kou. Er was fietsend bijna geen doorkomen, desalniettemin de top gehaald! Dan moeten we nog 75 km rijden naar de volgende camping, eerst door feestende dorpen, dan gelukkig een stuk snelweg. De camping heeft gelukkig een restaurantje dus kunnen we ons om 21,30 uur nog aanmelden en gauw aanschuiven.Gelukkig is morgen een halve rustdag met een tijdrit van 37 km.

Donderdag 14 juli. Lekker uitgeslapen, de jongens vertrekken om een uur of 11.00 en om 14.00 uur zitten we met een lekkere Grimbergen op het dorpspleintje van de aankomstplaats. Thuisgekomen zien we Froome lopend de Ventoux beklimmen. Deze keer hebben we daar niets mee te maken. Alle tijd om lekker te koken en vroeg naar bed te gaan, morgen een lange rit van 208 km!

Vrijdag 15 juli. Etappe 14 naar Villars-Des-Dombes. 208 km met forse wind pal tegen! Gelukkig komen ze een stel semi professionele fietsvrouwen tegen. Af en toe schuilend in het pelotonnetje overleven ze de dag. Even slikken, meedraaien in een vrouwenpeloton is tot daar aan toe, maar verslagen worden in de sprint voor de mannen even slikken. 20.00 uur op de camping. Samenvattend een dag van een wielerondersteuner:
06.30 wekker gaat, ontbijt (pannenkoeken) en spullen klaar leggen
07.30 vertrek naar de start
08.00 start
Camper opruimen, afwassen, douchen, boodschappen doen en als een haas achter de coureurs aan om de lunch te verzorgen, meestal gebakken eieren en boterhammen met Nutella. Veel drinken en bidons bijvullen. Even rust, tot de middagpauze, meestal cola, een broodje, bidons bijvullen en weer op pad.
Finish tussen 18.00 uur en 19.00 uur.
Afhankelijk van de afstand naar de camping dineren we tussen 20.00 en 21,00 uur.
Dan is het alweer de hoogste tijd om naar bed te gaan. 8 uur slapen zit er meestal niet in. Het gebeuren, het spektakel en het decor vergoeden overigens ruimschoots de inspanningen.

Zaterdag 16 juli, 15e etappe. Niet zo lang, "maar" 160 km echter ook één maal 3e categorie, één maal 2e categorie, twee maal 1e categorie en één maal buiten categorie. En dat met al 2.500 km achter de rug! Bas rijdt met extra motivatie. Jorien en zijn moeder komen er aan. We zien ze in een schattig klein dorpje, waar ze uitgebreid aan de lunch zitten. Maar zo zijn we niet getrouwd! Ge bakken eieren op het dorpsplein! We krijgen de restjes van de lunch in de vorm van lasagne en kaasjes als compensatie. Het weerzien is hartverwarmend. Maar: de Tour wacht op niemand. We moeten de Grand Colombier op. Stukken van 14% heb ik onderweg gezien! Uitgewoond melden de jongens zich uiteindelijk om 18.30 uur. Vanwege de grote verplaatsingen moeten we nog anderhalf uur rijden naar het volgende onderkomen. Het zal wel uit eten worden dus die winst pakken we nog.

Zondag 17 juli. Overgangsetappe naar Zwitserland en de rustdag, hoera. Hoe 209 km na 14 dagen nog als rustig kan worden ervaren blijft voor mij een raadsel maar het is zo. Een nieuwe rijder Lucas, de tweede vriend die een weekje mee rijdt. De stops onderweg zijn uitgebreid (familie kost tijd) en in Zwitserland blijken aanzienlijk minder terrassen beschikbaar dan in Frankrijk. We worden getrakteerd door één van de jarige belgen. Lon en ik nemen afscheid wij zoeken een camping. Rustdag, morgen bezoek van onze Zwitserse familie!

Tekst: Arie Walraven