Bas en Joost fietsen ook de Tour - deel 2

Dag 4. Maandag 4 juli. Uitslapen? 07.00 moeten de fietsen van de camper en dat kunnen Bas en Joost blijkbaar nog niet zelf of denken belangrijkere dingen te doen te hebben. Camper opruimen. Wat een bende kunnen 4 mannen op vakantie er van maken. Een paar uur geïnvesteerd om de zaak weer wat op orde te krijgen. Eén leermoment hebben we dus. Respect voor vrouwen in een mannenhuishouding!

De rit gaat voorspoedig, de zon breekt eindelijk door. Omdat we door de werkzaamheden achterliggen ontmoeten we ze pas op 140 km. Repen zijn nodig! Ja, wij hebben nog niet eens koffie gehad. Wij rijden rechtstreeks naar de camping, hangen de natte was uit en gaan aan het bier. Dan duurt het nog even totdat de coureurs er zijn. Ze moeten nu zelf de camping zoeken, 1.00 uur zijn er en kan het koken beginnen. Uitgeput zeg ik de mannen vanavond als eerste naar bed te gaan, de koek is op. Maar ja nog even afwassen, camper blinderen maar toch om 22.00 uur als eerste in bed. In één ruk doorgeslapen tot de wekker van Bas om 06.30 uur!

Dag 5. Dinsdag 5 juli. Ontspannen start, de jongens starten vanaf de camping. Theo Schouten staat langs de kant met een Nederlandse vlag. Ontspannen laden we de camper in en volgen twee uur later. Leuk om Theo en Gré te ontmoeten, drinken een kopje koffie. Ze hebben Bas gesproken "heeft dezelfde blije lach als zijn vader'. Zien de jongens regelmatig en rijden dan door naar de voet van de eerste serieuze klim. Alles wat we eerder klommen stelde blijkbaar niks voor.
En of deze serieus is. De camper moet in de 2e versnelling om naar boven te komen. De uitzichten zijn de moeite waard, maar ik weet niet of de jongens die zullen zien. Ons pelotonnetje komt uit één geslagen boven op de col de Peyrol. Jasjes aan , afdalen en op naar de laatste klim. Wij mogen daar niet meer op, dus wachten we daar tot ze weer terug zijn. Kunnen we even genieten van de camperdorpen die zo her en der langs de route ontstaan. Zwaaiende en regelmatig gevuld met alcohol worden de renners, maar ook de voorbij komende campers begroet.
De Belgen blijken een groot probleem te hebben, hun volgauto staat nog met pech in Limoges. We besluiten ze mee te nemen in de camper, de camping is 40 km verder op! Zittend op de grond en de fietsen tussen ons in. Blij dat we toch een iets grotere camper hebben gekocht. De Belgen zijn er uiteraard ontzettend blij mee. We besluiten de handen in één te slaan: hun begeleiders met caravan (zijn inmiddels laat in de avond gearriveerd) gaan de jongens brengen naar de start en halen ze bij de finish weer op. Wij met de flexibele camper voorzien de mannen van eten en water onderweg. Een duidelijker win-win situatie heb ik nog niet mee gemaakt.

Dag 6. Woensdag 7 juli. Een heerlijke ochtend dus, vroeg op maar alle tijd. We hoeven onze jongens niet op te jagen want dat doen de Belgen wel. Onderweg blijkt de zware dag van gisteren geen effect in negatieve zin te hebben gehad. De mannen rijden soepel en ontspannen de kilometers. Bevoorraden onderweg loopt gesmeerd. Alleen de transfer van de finish in Montauban naar de camping bij de start van de volgende dag duurt zo lang dat de coureurs onderweg eten, Mark en ik dineren in het restaurant bij de camping (terrine de canard, confit de canard en fromage), ook onze dag kan niet stuk.

Dag 7. Donderdag 7 juli. Joost gaat vertrekken, dus eerst de mannen op pad, dan Joost naar het vliegveld en dan de mannen weer oppikken voor de lunch. Wij staan keurig op tijd op de afgesproken col in de hitte bellen de coureurs dat ze lunchen op een gezellig terrasje. Ik wist het al een poosje, werkpaarden, luxe paarden maar geen luipaarden. Redelijk ontspannen ontmoeten we elkaar in de loop van de dag totdat de laatste col aanvangt de Aspin van 210 naar 1490 meter. Met de auto lijkt hij lekker te lopen, blijkt ook wel, Bas komt redelijk ontspannen aan, heeft lekker gefietst! Wij kunnen door naar de camping, zijn lekker vroeg. De mannen dalen nog af en worden opgevangen door de Belgische vader (inmiddels André).

Dag 8. Vrijdag 8 juli. De dag van de waarheid: 184 km één berg 2e categorie, twee bergen eerste categorie en één berg Hors categorie (buiten Categorie). Wij komen met de camper om 11.00 uur vast te zitten, we passeren de finish van de etappe van de profs van vandaag, eerder was dat geen probleem maar in de bergen blijkbaar wel, worden een parkeerterrein opgeleid en worden geacht daar te blijven slapen. Niets helpt, anderen gaan bijna op de vuist met de regelaars. Na veel vijven en zessen krijgen we het voor elkaar ergens in de avond verder te mogen (de tijden lopen uit één van 18.00 uur tot 21.00 uur). Goede raad is duur . De mannen moeten nog passeren misschien zien we ze. Bellen met André, dat hij ze tegemoet gaat rijden om toch wat proviand te verstrekken.
Elk nadeel heeft zijn voordeel, we staan aan de finish en kunnen de aankomst van de profs meemaken. Wel een lange zit maar voor één keer offeren we ons op. Wel een klein wraakje, we laten de boog van de laatste kilometer leeglopen. Iets te laat, één renner komt te val.
Het wegrijden van de parkeerplaats is een drama, de auto's staan in mooie rijen, maar er is een uitgang voor één auto tegelijkertijd, dus alle auto's duiken die trechter in. Voordeel is dat het met de camper beter "duwen" is, dus om 20.00 uur vangen we de reis naar de volgende camping aan. Zonder diner (we beschouwen een zak chips niet als zodanig) komen we aan op de camping om 22.30 uur! Bas is gelukkig opgevangen door de Belgen aan kan direct zijn bed opzoeken.

Dag 9. Zaterdag 9 juli. De rit voor de rustdag is een monster. De bergen onderweg zijn inmiddels aanloopprobleempjes. De voorlaatste is een 1e categorie maar voor de begeleiders een sensatie. Op de single road mogen geen voertuigen langer dan 5.00 meter, maar nood breekt wet en daar gaan we met 6.40 meter. Nog geen klotsende oksels gehad maar nu is het zover. Snelheid houden in de tweede versnelling, niet om de bocht kunnen kijken en maar denken dat stijgend verkeer voorrang heeft! Blij met de camper van ACC met zijn 3 liter motor!
De jongens hebben geen verzorging nodig dus rijden we door naar de laatste klim van de buiten categorie. We worden tegen gehouden! We hebben ons lesje geleerd. Zetten de auto onder protest van de regelaars aan de kant We moeten door (en overnachten) of omkeren, maar wij willen de bidons voor de klim vullen. Opeens begrijpen we in geen enkele taal meer wat er aan de hand is. Tot grote opluchting van de regelaars vertrekken we als Bas en de twee belgen zijn gepasseerd.
We dalen af naar het dorp en wachten op de coureurs. Rustdag, op naar het hotel! Eindelijk "gewoon"uit eten in Andorra.

Zondag 10 juli. Natuurlijk gewoonte getrouw om 6.15 uur een oog open, maar omdraaien en doorgeslapen tot 08.30 uur! Fantastisch ontbijt, zwembad in, Bas in de gym (benen moeten soepel blijven. De Tour passeert Andorra la Vella, dus we kunnen ze zien passeren, maar we willen ze op TV ook dat kleine weggetje zien passeren! Dus een tv zoeken.

Tekst: Arie Walraven