Column Dick de Scally: Flashing Heiloo

De Uitkijkpost juichte op 22 mei jl.: Meiden U26 Flashing Heiloo landskampioen! Het eerste landskampioenschap! En ik jubelde mee, want daar heb ik nog een heel klein beetje aan meegewerkt. Ja, meiden, opa vertelt.

In 1976 (of daaromtrent) vatte apotheker Ruud Sibilo het plan op om in Heiloo een basketbalvereniging op te richten. Hij verzamelde een paar basketbalfans die wel aan zo'n club wilden meewerken: Ben Wallaga, Wim Seppenwolde en ik. Ruud en Wim speelden basketbal op hoog niveau. Ik kon helemaal niet goed basketballen. Mijn enige band met die sport was mijn deelname na het werk aan de vriendenclub vrijmiba (vrijdagmiddagbasketbal) met vrijmibo toe.

In plaats van het ontwikkelen van een ambitieus plan is in het begin uren vergadertijd besteed aan de kledingkeuze, herinner ik me. Logo, kleuren, prijzen, maten, alles kwam ter sprake en omdat er net zoveel smaken waren als vergaderaars kwam van besluiten niks terecht. Mijn aandeel bestond uit het contact met de Koninklijke Nederlandse Basketbalvereniging, die zoveel administratieve rompslomp (op papier!) had bedacht dat van lekker spelen weinig terechtkwam.

Ruud Sibilo heeft bij de start nog een promotiewedstrijd georganiseerd tegen een professionele tegenstander (wie ook weer?). Bij gebrek aan spelers bij Flashing Heiloo moest ik ook meedoen met de grote jongens. Most valuable player? Nee, ik schat dat ik twee keer balcontact heb gehad.

En kijk nu eens. Flashing Heiloo een begrip, U26 landskampioen, 15 teams, een webshop (ook voor kleding), roosters, verslagen, uitslagen, alles digitaal. Een bloeiende club.

En ik bedenk: alle bomen zijn begonnen als stekkie. Dat stekkie heb ik een beetje water gegeven.

Dick de Scally