Eclatante zege SV Vredeburg

Op vrijdag 11 november speelde het eerste team van Schaakvereniging Vredeburg de eerste bondswedstrijd van het schaakseizoen. Enkele dagen eerder speelde ook Vredeburg 2 een externe wedstrijd. Ook stond ronde zeven van de interne competitie op het programma.

Vredeburg 1 ontving laagvlieger Heerhugowaard 3. Het kwaliteitsverschil – de Limmers waren op papier gemiddeld 200 ratingpunten sterker – resulteerde in een eclatante zege voor Vredeburg: maar liefst 6-0. Ed Stolp gaf het goede voorbeeld door een snelle mataanval over de h-lijn uit te voeren. Met een indrukwekkende koningsaanval liet Niels Hageman zijn tegenstander volstrekt kansloos. Jos Admiraal kreeg in een gelijkwaardige stelling plots de winst in zijn schoot geworpen, toen zijn opponent een cruciale wending over het hoofd zag. Bert Hollander veroverde vlot twee pionnen en schoof keurig naar winst. De tegenstander van Harold Ebels overschreed in een explosieve stelling de maximaal toegestane bedenktijd en zag zijn digitale vlag vallen. Bob Stolp tenslotte etaleerde zijn surplus aan techniek door een eindspel met een pion meer uit te bouwen naar een vol punt. Met de 100 procent-score manoeuvreert het vlaggenschip van SV Vredeburg zich in de rol van titelfavoriet in de derde klasse C.

Enkele dagen eerder bezocht Vredeburg 2 het sterke Waagtoren 6 in Alkmaar. Het team bleek niet opgewassen tegen de koploper: eindstand 5-1. Alleen Gertjan Hafkamp veroverde – op knappe wijze – een punt. Tars Wanders, Barry Blekemolen, Jaap Limmen en Dick en Remi Aafjes hapten jammerlijk in het stof.

In de interne competitie was de partij tussen Jan Borst en Marlies Sturk spannend en interessant. Borst leek over een voordelige stelling te beschikken, maar dat was optisch bedrog. Sturk verloor nooit de controle en maakte in het eindspel slim gebruik van de zwakke positie van de witte koning. Adri Beentjes maakte in een leuke partij tegen Harry Levering geen fout en sloeg toe toen Levering zijn aangevallen koning de verkeerde kant uit bewoog. Lang leek Gijs Pouw met een solide pluspion uitzicht te hebben op een zege tegen Theo Al. Maar in het eindspel werden de rollen beslissend omgedraaid toen Pouw een stuk wegblunderde en Al toch nog kon winnen.